İbrahim Pataz - Dört Mevsim

Dört Mevsim
Mor dağların ardında tan ağardı ışıyor
Şafakla öten kuşlar eşlerine koşuyor
Çiçekte çiy damlası daldan yere düşüyor
Coşkun akan dereler ırmakta buluşuyor.

Renk renk açmış çiçekler üstünde kelebekler
Çimenlerde yavrular anneyle meleşiyor
Bayram eden tabiat ilkbaharı yaşıyor.

Yaz günleri gelince çekilmez olur sıcak
Yemyeşil duran başak sararıp kuruyacak
Yavrular yuvalardan kanatlanıp uçacak
Güneş tenceresinde ham meyveler pişecek.

Yaylaya gidecekler göçün yükünü denkler
Büklüm büklüm giden yol tepeleri aşıyor
Zirvelere çıkanlar yazı serin yaşıyor.

Güz gelince yeşilden sarıya döner renkler Erken çekip giderler üveyikler leylekler
Kırlangıçlar toplanır ekim ayını bekler
Sürüngenler toprağa girer kendini saklar

Günler kısaldı gayri başlayacak soğuklar
Mevsimin ilk karları yüce dağa düşüyor
Bu mevsimde memleket sonbaharı yaşıyor.

Her yanı kar kapladı unuttuk yazı güzü
Beyazlara büründü şimdi toprağın yüzü
Güneş çözemez oldu saçaktan sarkan buzu
Annesi kadar oldu şubatta doğan kuzu

Fabrika gibi tüter evlerdeki temekler
Sert esen poyraz ile son yaprak da düşüyor
Yalnız insanlar değil bütün canlı üşüyor
Şimdi bizim memleket kara kışı yaşıyor.
İbrahim PATAZ
05.12.2010 Osmaniye