Hüseyin Özbay - Leyla Tüten Baharlar

Leyla Tüten Baharlar

Leyla tüten baharlar
Mecnunca okşanmayı beklerken
Tavada pişen altı delik düşünceler
Mehtabı solda sıfır bırakan gülüşün
Kız kaçıran rüyalar
Kâbus rıhtımında doğmayı bekleyen
Bahtına demirleyen umut güneşim

Çaresiz dudaklarımda gezinen
Efsunlu ıslanmış adın
Yetim bıraktığın sevda şehri
Ağlarken kaderine
Serçelerin kanatlarına ağır gelen
Yokluğun
Gonca gülüm açılmış seherin yurdunda
Vuslat idam sehpasıdır solan güllerimde
Lalelere çökerken akşamlar
Karaborsaya düşmüş
Sevda sözleri
Kurşunu sıkılgan bir elvedadır
Sancılanan acı gerçeğim
Başlar gecenin ortasında
Zaman durmuştur artık

Ay dağların sesine uyanmış
Bir mektup tebeşirle yazılır kayalara
Kazılır aşk hançeriyle
Kırmızı güllerin kalbine
Dudağının renginde konaklarken gelincikler

Sana yalnızlığı anlatsam
Yürek nankör yürek sağır sanma
Duysan hissedersin sesini yüreğinin
Lacivert akşamların göğüne Mavi gözlerine yakışır
Yeşil ikindi zamanlarında
Susayan takvimler
Darağacına vakit var
Şafağa çeyrek kalmış
Matem düşerken zindanlara
Caddeler asude gelen baharla şenlenmiş
Ağaçlarda nisan bulutu özlemi

Karası yumuşar gözlerinde
Süzülür anılara tatlı bakışın
Yanan tüten yüreğimde
Sevda sarhoşu bakışına
Müpteladır yalnızlığım
Hasretinle cama vuran gözyaşlarım

Kartal konmuş doruklarına
Ağu içen ceylanlar yalanmış
Gidişin senden arta kalan
Hayalini de elimden alanmış
Sevgi dallarında kuruyan yapraklara
Döndüğünden beri gönlümde
Varlığın gözlerime dolan yaşmış

Of hayat
Sensizliğin kollarında can veren kelebek
Büyüyen çiçek her şeye aykırı
Serabı devleşen gerçek
Karınca karanlığında
Ay sonsuz huzmeleriyle batarken
Kalpten denizlere
Sade törenlerden hoşlanmaz ayrılığım
Ben bu hasretin uslanmaz aşığıyım
Kanar bülbüller
Güller suskunken çığlıklarına.