Hüseyin Özbay - Gül Kanar Ateşte

Gül Kanar Ateşte

Sensizliğin çağrısıyla uyandım,
Kaç zamandır rüyalarımda bile yoksun.
Güller gülerek açmayı unutmuş sanki
Hey gidi gönlüm;
Sen unutulacak kadar aciz miydin?
Kanla süslenmiş mektuplarım,
Adresi yalnızlık,
Pulu ayrılık kokar
Sana gitmeyince, Yollar hiç bitmiyor gülüm!
Akşamın çileli hüznü göğsüme çöker
Sahilden deli bir rüzgar eser
Titrer sesim.
Sazımda bir türkü çalarım
Ölmeyen hasretin güftesinde gizli
Başkasını seveni sevmek yiğide ağır gelir
Gözlerde hicran yağmuru
İsyanın soluk alışı ciğerlerde
Umutlar başka baharlara kaldı
Gül kanar ateşte, sessizce