Hüseyin Özbay - Gönül Otağım

Gönül Otağım

Geniş zamanlı şarkılarda
Mavzer yalnızlığı taşıyan hüznüm
Bir deli sevdaya dikenlerini kanatır
Bir buselik intiharım
Gökyüzünün kıyısına kurulmuş
Gönül otağım
Kırılan aynaların kekremsi tadı
Unutulan yağmurlarda
Kırların dokunaklı renginde
Gözlerini arıyorum

Gecenin kırık ritminde
Onore olmuş karartılar
Siyah okyanuslar Hangi meçhul vakitlerin türküsüdür
Dinamit kokan çiçekler
Gemilerin karanlığında beslenir
Ayazlı doruklarından seslenir
Geceye münhasır düşler
Gidişin akşamları ateşler
Kargaya konan leşler
Hangi dağların sisi
Suların çağlayan sesini unutturabilir
Mutluluk ağaçlarının dibi kazınır
Aşk maskeleri bile yalan kokuyor
Denizden rahmet üreten Mevla
Hangi sevdayı gönüllere çilesiz salmış
Ki ölüm billur kase içinde sunulur
Geceleri baharından saplı mızrak doğurur