Yüreklere sinmiş kir'i çözünce,
Açılan damardan sevgiler geçer.
Kalbimize çöken kin'i ezince,
Ferahlar yüreğin, övgüler geçer.
Her kimin kendine güveni var sa,
Tenezzül eder mi cakaya, for sa?
Kaldı ki bir dostun yarasın sar sa,
O dostun gönlünden saygılar geçer.
Malum-u aliniz insanız ya biz,
Aynı Ademoğlu biz değilmiyiz?
Şu fani dünyada hem nöbetteyiz,
Herkes görevini uygular geçer.
Sana, bana, ona bir hayat lazım,
Hürmetim var ise hakta kalmazım.
Tutunursam dosta yalan olmazım,
Tek başına kalb de kaygılar geçer.
Nefretin bendini gelin yıkalım,
Kinler batağından çabuk çıkalım.
Durmuşoğlum der ki aşk'a bakalım,
Kalbinden de böyle duygular geçer.