Hüseyin Durmuş - Çökertmiş

Şöyle bir baktımda kendi ruhuma,
Makam gelmiş manaları yoketmiş.
Her şey şekillerle anlam bulmada,
Şekil girmiş imanıma çökertmiş.

Ben yaratılan insan mıyım böyle,
İman, münezzeh'e tabimi söyle?
Dersen ki öyle san, öyledir öyle,
Öyle müslim bu ünvanı haketmiş.

Kur'an derse, temiz doğdun arı kal,
Çün inandın, imanınla uygun ol. Nefis bulur şirk'e varıp giden yol,
İnsanoğlu nice yollar tüketmiş.

Tesbih, takke, seccade, sarık, cübbe,
Bin bir şekle resmedilmiş bir kabe,
Peki nerde; ta gönülden inabe? (*)
Münib kişi bunca şekli yüketmiş.

Durmuşoğlum, tahkikte mi imanın?
Değil ise boşa geçmiş zamanın.
Zıddı sağlam olmaz ise gümanın,
O güman ki nice iman çökertmiş.