Dağların başına hüzün çökmüştü;
Gri bulutları gördüm anladım.
O bulutlar, gelip derdin dökmüştü,
Gözlerim ıslandı bende ağladım.
Hayatıma baktım, zaman yürümüş,
Şu kalbime baktım, kokmuş, çürümüş.
Dağları da aynı sisler bürümüş,
Yaslanıp bağrına onda ağladım.
Sessizlik bağrında bilmem kaldımı,
Kurtlardan, kuşlardan dostun oldumu?
Yemyeşil bağrını insan yoldumu?
Bu zulmün olduğu günde ağladım.
Göğsü kaba, kara dağlar mekanım,
Soğuk sular göz göz olmuş akanım.
Temiz havan ile canlanır canım,
Sevincim olsada sende ağladım.
Durmuşoğlum özlem, ateşin söndü,
Dağlara seslendim ses geri döndü.
Bu gün dağlarla dertleştiğim gündü,
Derdini dinledim bende ağladım.