Hepimiz ter atarız, kir atarız,
Bu canlıların doğasında vardır.
Tutup ortaya bir fikir atarız,
Yaptığımız yok ya, bozduğum kardır.
Şimdilerde moda, yeni gelişme,
Bütün eskilerle daim çelişme.
Kazanmak yok, olanı da bölüşme,
Müflisin nasibi de bu kadardır.
El kuyruğunda teneke gibiyiz,
İçi boşalmış teneke dibiyiz.
Ya ele meraklı, ya da tabiiz,
Bu iş hem zillet bize hemde ardır.
Çürüyen ruhları gördüm, kaygısız,
Kaygısız, çünkü; kendine saygısız.
Öz benliği hasta, oysa duygusuz,
Bir duygu insana en güzel yardır.
Durmuşoğlum baştan sona, ne mana?
Manalardır şekil veren insana.
Biz hepimiz, muhtaç iken bir cana,
İnsanın can aldığı aşikardır.