Hüseyin Durmuş - Anne

Sağken kıymetini bilmedim öldün,
Sen ölmedin bizler kahrolduk anne.
Evlat diye hürmet görmedin yandın,
Sen yakmadın bizler kavrulduk anne.

Herkes anne yadeder, tatlı sözle,
Ben ne söyliyeyim ve hangi yüzle?
Evlat da yaşlandı sen yolun gözle,
Sen bakmadın bizler savrulduk anne.

Muhabbet bağında od`lar yakıldı,
Araya cahillik derdi sokuldu. Kahrettim kendime, gönlüm yıkıldı,
Sen yıkmadın bizler devrildik anne.

Desem ki pişmanım; kimler inanır,
Hak katında mücrim nasıl aklanır?
Bu vebal mahşerde nere saklanır?
Sen bakmadın, bizler çevrildik anne.

Durmuşoğlum yarın mizan kurulur;
İyiden kötüden hesap sorulur.
Defterler açılır, boynun burulur,
Sen bükmedin, bizler kıvrıldık anne.