Bazan öylesine yaşanır hayat,
Amacı zaten yok, gerçeği farklı.
Sonra, maksat hasıl olur sa şayet,
Farkına varırda nükseder aklı.
Vebal ulaşınca hem kendisine,
Uyanırda koşar imdat sesine.
Öyle ya; geçenin telefisi ne?
İşinin iç yüzü kalbinde saklı.
Yol alırken bezgin, bıkkın şu ömür,
Her şekile girer dövülen demir.
Kaderindir diyen, ilahi emir,
Senin bu davana dermiki haklı?
Bir şeyin ardına akıl düşün ce,
Dolanır beyninde binbir düşünce.
Her gizin altını biraz eşince,
Kalmış bilinmezde gömü, pasaklı.
Tükenen zamanın kalanı da dar,
Bilinçsiz bitişin idraki mi var?
Sadece bir bölüm içindedir yar;
Durmuşoğlum birtek orda uyaklı.