Hüseyin Durmuş - Algılama

Bu hayatı sordum, aklı erene,
Ağlamakla başlar, sonu hüzündür.
Dedim; n'etmek gerek, aşkı verene?
Dedi; aşksız hayat, zaten hazindir.

Ben bir varlık isem, neye yararım,
Yararım belliyse,neden ararım?
Bir miskin kul olmak esas kararım,
Anlattığım düzen, hece vezindir.

Ömür aşaması bahardan kışa,
Düzen bozulursa, bakılmaz yaşa. Yaz bahar ayların seyir temaşa,
Boynun büküldüğü mevsim, güzündür.

Gelmek istemezdim, yoktur amacım,
Her zevk'ü sefalar oldu yamacım.
Binlerce pişmanlık, derinde acım,
Kalb ağlasada, yaş akan gözündür.

İşte Durmuşoğlum, hayat misali,
Herkes anlatıyor onca meseli.
Bir hayat sürdün deli veya veli,
Ne olursa olsun, belki özündür.