Hüseyin Durmuş - Adnan Dayım

Bir dayım var idi evvel emirde,
Şakacı, hoş sohbetten birisiydi.
Uzun yıllar kaldı Eskişehir de,
Tanıyanlar da şehrin yarısıydı.

Hoş sohbetti ya, tanıyordu herkes,
Dostuydu Türkü, kürdü, laz ve çerkes.
Terzi ismailin dükkanı merkez,
Sohbet kovanlarının arısıydı.

Bir kızı var idi onu büyüttü,
Yengemle elinden tutup yürüttü. Bu hali de bize sanki öğüttü,
Hayat bir kızı, birde karısıydı.

Bir gün duydum, ansızın hastalanmış,
Derdinden ötürüde tasalanmış.
Göçmüş birden sanki çokca yaşlanmış,
Gördüğüm, rengi safran sarısıydı.

Durmuşoğlum; dayım birden ölünce,
Kahroldum, üzüldüm onu görünce.
Cemaat de namazına durunca,
Gelen tanışlar binde birisiydi.