Hülya Büyüköner Cansıla - Sevginle Mat Olmuşum

Sensizlik kokan gecenin demindeyim
Kimseyi yolundan döndürecek gücüm yok
Umutlar yeşermeyecek belki bir daha
Sensizlik uzadıkça hırçınlaşıyorum…

Bana acı veren, beni sıkan yalnızlık değil;
Beni asıl üzen, beni yoran sensiz olmaktı
Sensizlik, ah bilir misin sevgili
Sensizlik, çiğ taneleri olup
Damla damla yüreğime aktı

Gönlüm vuslatı arzularken
Kurduğum düşler dahi buruktu…
Olmuyor sevgili olmuyor
Teselli bulamıyorum
Sensiz, geceleri sarmaktan
İnan ki
Yoruldum sana çaresizce düş kurmaktan

Her yandan gelen sessizlik darbeleri
İçimde fırtınalara yol açarken
Tahammülüm sona dayanıyor, dayanamıyorum
Ve sen başka tenlerde erirken
Ben senin kokundan tükeniyorum…
Yok oluyorum, eriyorum;
Cesaretim yok, söyleyemiyorum…
Canımın yandığı her an biraz daha
Büyüyorum;

Keşke bir soran olsa, neden, diye
Nerelere sürükler fırtına? Bilinmez…
An olur kapkara bir düş usulca,
Düşer ırgalanan yüreğime;
Ansızın çalar ya kapıyı ölüm;
İşte öyle bir şey…

Suç değil ya uzaktan sevmek seni,
Tek başıma yaşarken bu aşkı,
Sessiz, sakin, dilediğimce ve sensiz

Hani her sevginin bir bedeli varmış ya;
Ben de öderken o bedeli,
Fütursuzca dökerim şiirlere içimi…
Kalemler tercümanım olurken,
Aradığım teselliyi kâğıtlarda bulmuşum…

Yüreğin yüreğimde şah olmuş;
Bense sevginle mat olmuşum…