İnsan birini sever
Yüzeysel bir sevgidir bu
İnsan birini sever
Sever görünür sadece, çabuk biter sevgisi
İnsan birini sever
Sevdiğini söylerken içten içe kendini aldatır aslında
Sevgi midir yoksa alışkanlık mı bunlar? Bilinmez…
Ama bir sevgi vardır ki;
Tarifi imkânsızdır
Ve bu sevgi o kadar güçlüdür ki
Yüreğinde yaşar ve karşıyı hiç görmese de
Onu çok derinden hisseder ve hissettirir…
Şimdi bir sevgi var ki, tarifi zor;
İnsan bakar karşısındakine ve içindeki sesi dinler:
Sen karanlık geceme doğan sıcak güneşsin
Sen baharın yağmurla getirdiği özlemsin
Sen benim ruh ikizim, yitirdiğim eşimsin
Sen çiğ tanesi kadar saf ve masum bir hissin
Sol yanımı titretip, heyecan veren hevessin
İşte bana bunları söyleten de bir sevgi
Bilmem ulaştığım mı, yoksa hayal ettiğim mi kuvvetli bir sevgi?