Hülya Büyüköner Cansıla - Melankolik Düşlerde Kal

Kaç damlada ıslanır ki
Yüreğimin kıraç toprağı?

Yanlızlık denilen suretsiz kimlik
Hadi, şimdi üfle karanlığa

Yakılmış kandilleri...
Önüme dizdiğin kör uçurumlara inat,

Ben yine sana yürüdüm.
Gittiğin her günü

Kırık dökük çığlıklarım...
Gecenin esir düştüğü ayazlarda

Ateşini saklayan dağ gibi
Sustum...

Vuslat biter, hasret başlar...

Beni bana sorma; Yağmur gibiyim işte.

Rüzgara saldım maziyi,
Alevlere verdim yüreğimi,

Ömrümü yoluna verdiğim gibi...
Artık mehtaplı gecelerde

Yakamozları görmüyorum.
Denizlere, martılara

Seni anlatmıyorum.
Belki çaresiz, belki acizim

Ama

Bir kardelen gibi dik ve
Ayaktayım.

En iyisi sen sevgili,
Melankolik düşlerde kal...