Hülya Büyüköner Cansıla - Doğu Kadını

Bir başkadır doğulu kadını,

Hüzünlü ama mağrur,

Kır çiçeklerinden almıştır ürkekliğini…

İçine saklanmıştır berdel edilen duyguları

Ellerine ezilen kınada ezilmiştir kara yazgısı

Kangren olmuştur yaralarının sargısı

Kar eylemez yen içinde kırılan kolunun sancısı

Her nefesinde kader der başka bir şey demez

O doğunun kadınıdır
Ne batıya ne avrupaya benzemez!


Onbeşinde gelin olur

Al yazması kan olur beyaz gelinliğine

Kertilen beşiği çocuk ellerinde bebek beler

Törenin kurşunu kan kusar güzelliğine.

Arzularını gömer yakuttan susmalarına

Hayallerini kurban keser yazgısının kalemine

Duyguları müebbeten uyur
Gün görmemiş bahçenin gülsüz asmalarına

Sinesindeki kara yanık,

Hiçbir güne gülemez.

O doğunun kadınıdır
Ne batıya ne avrupaya benzemez!


Düşünmek erkek işidir doğuda

Doğu kadını düşünemez

Hakkı yoktur uslu işlere

Sevdalanmak, âşık olmak ne haddine

Haddini aşsa da kavuşamaz
Ölür bütün sevgileri

Törenin iki dudak arasında.

Derdini anlatmaktır muradı kaderin yargıcına

Yutkunur yutkunur konuşamaz.

Boynu bükük garibim

İçine akıtır kanı ağlamaz

O doğunun kadınıdır
Ne batıya ne avrupaya benzemez!