Hilmi Yavuz - Hurufi Sonnet

nesimî ve mansurla tenim dağıldı benim;
kendi yasımı tuttum, ölüydüm, aşk şehidi...
bir ayna düşer de kırılırken bedenim,
söylenen söylenmeyenle mühürlendi idi...
düşüş düşleri oldum... ve kendinle seviş!
dediler... Sözü gördüm... zaten nicedir
üstünde kar ve inkarla belenmiş meneviş
sırları var! âh bu zehebi gecede,
at üstünden eğeri, atla kayıtsız koşulsuz
dörtnala, o serseri aynaya... bu hurufi hecede
ol!.. çıplak, mücerred ve hırkasız, çulsuz...

ordayım işte... gelgelelim, hiç bilmedim yerimi;
âh, elimle yüzerim elbet kendi derimi...