Hilmi Yavuz - Akşam Ve Çocuk

Zaman iyice alçaldı...aşklar
Görünür oldular ve 'mazi kalbimde yara...O konak ,yıkık,harap,anımsıyorum,
Bulutlar ağır ağır inerdi odalara...

Beklerdim,aşklar birer türküydü!
Bir kızak,sanki saplanmış kara;
Hiç bir şey kımıldamaz,öyle dururdu,
Annemsi bir sessizlik çökmüş duvara...

O konakta herkes,büyük aile,
Koştururdu,yazlar sanki bir sara
Nöbeti gibi yaşanır,bir çırpınıştır
Çocukluk,orada,boş akşamlara.