Hazal Karadağ - Cansın Sen

Sen
Sen zamanın koynunda soğukken ümitlerim çıka gelen
Tellerini titreten yüreğimin konuğu
Umulmadık sevileri yaşadığım
Gönül gözüm, yürek sözüm
İki gözüm...




Sen,
Dokunuşları asude can
Ağrıların mesulü canan
Sen gözlerinde eriyen
Zihnimin yitikliği...



Sen,
Kenetlenen ellerimin ortağı
Ayrı yerlerde aynı yürek çarpıntım
Uzaklığı hiç sayan
Sadakat kelebeğim...




Sen,
Sofrasında zeytini bölüştüğüm
Ah sen yastığına usulca döküldüğüm Uykusunda suretine öldüğüm
Ömrümün eşsizi yar...




Sen,
Kaybına can olduğum
Yaşarmayan gözünde kızarığım
Civanında ölümleri tanıyan
Sukut ile Yaradan'a sığınan...



Sen,
Zor günümde desteğim
Yitiğimde uğrağım
Elasında meskenim
Ömrümün aşikârı
İncitmeyen gülünü
Dev yürekli sevgilim...



Sen
Yürek bileşkesi erdem,
Samimiyetinde uyandığım
Yüzümün temiz suyu
Tuzsuz gözyaşım
Kabahatsiz tek yanım...