Bir çocoğun düşüyüm ben
Büyülü yaz akşamları
Ben üflerim mızıka söyler
Sesimiz tutar sokakları
Ilık bir ses taşırım yorulmadan
Sonsuz özlemler büyütürüm yarına
Ben mızıka çalarım
Siz onu duymasanız da
Mızıkamın içindedir yaşam
Kardeşler ben çalayım siz görün
Nasıl geçilir kiraz rengi sokaklar
Soluk soluğa yeni aşklarla
Yorulmaz yaşlı bir yürek gibi
Gülüşler ona akar da
Ben mızıka çalmassam
Ne özlemleriniz olur ne ayrılıklarınız
Yalnız bir yıldız gibi boşluğa
Düşer yaşlı dünyanız
Bir çocuğun düşüyüm ben
Mızıkamın sesi yeryüzüne değer
Uyurum uyanırım hep aynı şarkı
Ne sesim kesilir ne umut biter.