Gün doğardı penceremize
Pembeler misali
Gözlerimiz buluşurdu önce
Uykuyu delerek
Sonra dudaklarımız
Özlemle öperdi birbirini
Hani hiç görmemiş gibi özlerdik ya birbirimizi
Hasret kokardı şarkılarımız bile
Gecelerimizi gündüz yapardı gülüşlerimiz
Sevgimiz dışında herşey boştu
Yeni yeni anlıyorum hayatımın sen olduğunu
Ve;sensiz olamayacağımı
Varsın açmasın güneş
Doğmasın pencereme
Neye yarar ki artık
Gülüşünü bana getirmedikten sonra
Neye yara ki!