Çatısı hergün su damlatan
Harabe olmuş bir bina
Kırık bir kapısı var
Anahtarı olmayan
Duvarları nemden kalkmış
Heryeri örümcek ağı
Hani şöyle en ufak bir darbe alsa
Yıkılacak
Ne kadarda bana benziyor
Bu bina
Hergün damlayan gözyaşlarım olmalı
Kırık kapı kalbim
Yüreğimde duvarları gibi kabuk bağlamış
Kanamaya hazır
Beynim örümcek ağı gibi karmakarışık
Üşüsem sarılarak ısınacağım
Kimse yok
Aynı harabe olmuş binanın
Buz tutan duvarları gibi
Yalnızım
Gel onar şu binayı demeye
Dilim varmıyor
Onarılacak hali kalmamış ki!
Yıkılmak üzere,
Yıkılmak üzereyim
Tükendim
Tüketen sen
Bari sen tükenme
Çünkü kırık kalbimi
Sende unuttum
Ben...