Yüreğine dokunmadan öpebilmeyi öğrendim,
Bir zamanlar gözlerimde birikenler
Şimdilerde sular altında bırakıyor yüreği(N)i
İçimde sakladığım denizim dövüyor kayalıkları(N)ı
Hoyrat bir rüzgara takılı kaldım
Tek bir renkle,
Binlerce gökkuşağı açtırırdın sol yanımda
Tam da şu anda camdan bakıyorum
Bir düş kuruyorum olmayası
Belki
Belki
Yağmur yağar da
Ardından bir gökkuşağı belirir de
Sol penceremden içeri süzülür diye….
Sonra bir enkazın altında kalmışlığımı anımsıyorum
Dudaklarının arasından betonlaşarak çıkan
her bir kelimenin
altında kayboluyorum..
Oysa aşkı(N) dudaklarından süzülmüştü kalbime
Yüreğimin çekiciyle kırmaya çalışıyorum her bir kelimeyi
Olmuyor…
Aksine zedelenmeden
Daha da katı bir hal alarak yağmaya devam ediyor
Öyle bir enkaz ki altından kalkamadığım
Güneş ne zaman doğacağını,
Çiçekler ne zaman açacağını,
Gökkuşağı ne zaman belireceğini
Merak ediyor….
Bir tek yağmur ne zaman yağacağını biliyor
Her zaman..
Arkasından hiçbir zaman gökkuşağının belirmeyeceğini bilerek.