Hatice Kuzu - İnsanlık Bumu?

Çocuk gözlerinde gördüm,
Korkuyu, zulmü, sinmeyi.
Sustum…
Yüreğim sağanaklı,
Bedenim yaralı.

Bir göz korkulu bakar yattığı sedyede,
Çırılçıplak bedenler.
Sıra sıra yatırılmış ölüler,
Sanki mahşer yeri.
Sordum, din adınaymış tüm bu cinayetler…

Ruhum uzandı kilometrelerce öteye,
Yaralarını sarmak için çocukların.
Sarıp sarmaladı bedenim,
Korkudan titreyen bedenlerini.

Dualar mırıldandım
Unutsunlar diye gördüklerini.
Perde indi gözlerime,miller çekildi Gitmedi beynimden izleri….

Utanırım insanlığımdan,
Siyaha boyarım yüzümü.
Din adına ise bu cinayetler,
Din kim için, ne için?

Azarlamaya kıyamadığım çocuklar,
Serili yere toprak gibi.
Bir uğultu olur sesleri kulaklarımda
'Asla öldürmeyeceksin'* diyen
Sizin rabbiniz değil mi?

Kirlenmiş dünya,
Maskelenmiş katiller….
Tarih hep yazacak olanları
İnsanlık affetmeyecek bu suçları.
Senin adına kurbanlar sundular diye,
Kanıp sen de bağışlama tanrım onları ….