'Dağlar dağlar viran dağlar,
Yüzüm güler, içim kan ağlar.....'**
Dağlar,
Can dostudur toprağın,
Sırtından süzülen terle
Hayat verir,
Zindandaki tohuma.
Şefkatiyle besler,
Büyütür onu
Bir ana gibi.
Uzanır göklere fidanlar,
Şımarık bir çocuk edasıyla..
Özgürdür olabildiğince
Gökyüzü ana kucağı gibi.
Dağlar,
Yüreğimi derinden,
Od olur düşer her köşeme
Yanar, kavrulur bedenim.
Özlemler yayılır hücrelerime,
Bir türkü olur duygularım,
Söylenir çığlık çığlığa
Söyleyenlerin yürekliliğince.
Dökülür nağme nağme ezgiler
Kızgın bir köz edasıyla.
Kavrulur sıcaklığıyla
Kış gününde bedenim.