Hatice Kuzu - Böyle Yaşanmamalıydı Hayat

Böyle yaşanmamalıydı hayat,
Gün ortasında geceye dönmemeliydi bakışlarım,
Fırtınalar esmemeliydi yüreğimde,
Bir teselli sunmalıydı duruşun.

Sensizlik ansızın kırarken zincirleri
Yaşanmışlık yarım bırakmamalıydı öyküleri
İmgesellik sonlanmalıydı gerçeklerle
Bir alenilik sunmalıydı yaz(ıl) anlar..

Eski bir yalandı belki kelimeler,
İzlerini taşıyordu yüzlerce günahın,
Suskunluğuna kanmamalıydı yürek
İki (av) uç arasında okşanan şakağın.
Bir gün garip bir masal olur yüzün,
Kıvrımında belirirken ince bir hüzün.
Kuytuda açan çiçek dalgalanır rüzgarla
Uyanır göz bebekleri gecenin mahmurluğuyla.

Kokusu gizlenirken sevgilinin nef(e) sine
Yeniden alevlenir yaşama telaşım.
Yazmam gerektiğine inandırır beni,
Hatırını kıramadığım dostlarım…

Yangın yerini anımsatır şafaklar,
Bir damla göz yaşını akıtır çoban yıldızı güne.
Söner tüm alevler yoğun bir sis içinde
Bense kalırım çizgilerin kesiştiği yerde.