Hatice Ak - Yaz Kalemim Yaz

Yaz Kalemim Yaz
Ne zaman gözüme bir kalem kağıt ilişse,
Şiir yazmak gelir içimden, yazamam.
Bir şeyler düğümlenir kirpik uçlarıma,
Bakamam...




Sil bütün belleğini, sil derim yüreğime,
Yakayım yaşamak istediğin ne varsa der,
Yakamam…



Yani söylememek, o iki kelimeyi,
Hatta cümle içinde bile kullanmamak için
Nasıl mücadele ettiğimi, bir ben bilirim,
Bir de Allah...
Unutmak isterim düne ait her şeyi,
Unutamam...



'Onu sevdiğim' gibi hiç kimseyi sevmediğimi
Hiç söylemeyeceğim, söylemeyeceğim işte…
Eğer sen de söylemezsen yaz,
Aksini düşünüyorsan yazma kalemim sakın yazma...



Yazma kalemim kurban olayım, yazma derim de Biliyorsun, ne kadar katılaşmış olsa da yüreğim
Gözyaşlarına dayanamam,
Teslim olurum hecelerine, kendimi savunamam...



Kılıçtan üstünsün bilirim,
Ama sen benim kalemimsin,
Kabahatini infaz için kırılırsın da
Asla eğilmezsin, kendi çıkarın için…



Uç senin, boya senin, yaz istersen,
Bir daha mı geleceksin dünyaya,
Sevgiyi yaz, hakkaniyeti yaz,
İçtenliği yaz, aşkı yaz, onuru yaz...



Olur ya, tesadüfen de olsa,
Belki bir okuyanın çıkar,
Ve yararın dokunur çevrene,
Sevgi, saygı ve hoşgörü adına...



Yüreğini sıcak, gönlünü ferah tut,
Bak; şimdi bahar vakti, önümüzde yaz,
Ne insanlığına, ne sevgi dolu yüreğine,
Düşürme ayaz...
Yaz kalemim yaz…!