Hatice Ak - Üşüdüm Nöbetlerde

Üşüdüm Nöbetlerde
Sonbahar günlerini yaşıyor yüreğim,
Dışarıda hafif şiddette bir rüzgâr
İçimde yalnız sen ve hasretin var...



Havada nem kokusu toprakla karışık
Ağaçlar suya hasret, ben ise sana
Ellerim koynumda, yüreğim darda...

Esinti okşadıkça dalları ağır ağır
Yapraklar heyecanla sarılıyor birbirine
Gelecek bahara görüşmek dileğiyle...



Öyle üşüyorum ki sensizlik nöbetlerinde
Söyle can, söyle gülüm, söyle bana
Nasıl üşünür bilir misin
Sarı sıcakların ayazında...