Hatice Ak - Ölüyorum Ben Usta

Ölüyorum Ben Usta
Ölüyorum ben usta;
Bir bezginlik, bir ağırlık üzerimde
Gözkapaklarım önce seyriyip
Sonra yavaş-yavaş kapanıyor...



Tadı yok, akşamların
Yüzü gülmez oldu sabahların
Sohbetler keyif vermiyor eskisi gibi
Hoş; sohbet edecek kimse de yok ya
İç İç bitmiyor bir fincan hazır kahve...



Lokmalar boğazıma diziliyor
Sebepsiz ağlamalarım sıklaştı Her şeye takar oldum ruh haliyle
Bazen sıyırdığımı bile sanıyorum kafayı
Televizyon, haber izlemez oldum...


Her gün ölüm ve şehit haberi
Kan kusmakta yüreğim, duygularım köreldi
Aklıma biraz mukayyet olmasam ,
Kim bilir belki de bir yerlere savrulup
Kalacağım bir serseri misali...



Şair ne kadar seversen, o kadar sevilirsin demiş ya
Yanılmış be usta, sevince tümden ölüyorum
Sevmesem insanlığımdan oluyorum....
Her iki durumda da ölüyorum be usta, inan ölüyorum...