Hatice Ak - Müebbet

Müebbet
üvey evlatlar
dudaklardaki
gülüşler,
öz evlatlar
gözlerdeki
yaşlar olmuşken,
mutluluk oyunu
oynar mısın?
benimle....



işte
yaslandım göğsüne,
yüreğine düşürdüm
öz evlatlarımı,
toplar mısın ellerinle…



eğer sende
sevebileceksen,
benim kadar vefa ile karşılıksız ve ebedi,
bırak o zaman,
tutuklu kalsın hepsi,
uyut göğsünde...


zaten
öyle değiller miydi?
yıllar yılı,
onlar bende,
ben sende
tutuklu kaldık…



ve beraber
kavrulmadık mı?
kayalardaki
yosun misali.
ne bütünleştik,
ne de ayrılabildik,
onlar bende,
ben sende,
gıyaben tutuklu kaldık...