Hatice Ak - İhanet

İhanet
Tut ki sevmedin beni, özlemesen de olur,
Hatta hiç durmadan sitemler etsen de,
Senden gelen her sitem, sevgi nağmeleridir,
Biliyorum sitem, sevgiden gelir,
Gitmeliydim, sevmediğimden değil,
İnan çok sevmemdi gitme nedenim…


Doğru olanı buydu;
Yoksa temelli kaybedecektim seni,
Giderken sevindim mi sanıyorsun,
Bir kor yanar yüreğimde, o günden beri,
Dinmedi çağlaması, birer şelale oldu gözlerim,
Ve her kimin yüzüne baksam, seni görür gibi olur,
Başımı önüme eğer yürür giderim…


Bir bilsen kopan fırtınaları içimde,
Oysa kırkikindi yağmurları gibi,
Usul usul yağmıştın yüreğime…

Unutmak istedim sana ait her şeyi,
Çık git yüreğimden demek ama yapamadım,
Ne yüreğimden söküp atabildim ne de unutabildim...


Sel sularına kapılan bir dal çaresizliğinde,
Nasıl anlatsam sana doğru sürüklenişimi,
Dindiremediğim bir sızı bu, dayanılır gibi değil,
Volkanlar patlıyor yüreğimde, tarifi mümkün değil...


Sadece seni ve sadece sen olduğun için, çok sevmiştim
Var olduğunu bilmek yetiyordu, ayakta durmama,
Duyamasam da sesini ve nefesini, göremesem de yüzünü,
Hasretler büyütsem de gözlerindeki çocuksu tebessümüne,
Hep bendesin, benimlesin, benimsin... Diyemedim…
Bu da benim, yüreğime en büyük ihanetim...

27&05&2011