Hatice Ak - Çokça Hayal, Biraz Gerçek

Çokça Hayal, Biraz Gerçek
ılık yaz günü esintisinden mi,
yoksa uzun zamandır silinip paklanmadığından mı?
alacalı bir hal alan ışığın peşine düşmüştü çocuk, vazgeçemiyordu aslında, alışkanlığı olmuştu hani, belki de akde vefa, gizli bir anlaşma yapmışlardı da, dillendiremiyorlardı sanki, el âlem ne der babında…



genellikle dönemeçlerde, kâh sağını, kâh solunu yansıtıyordu,
ve zifiri gecede, aklındaki zayıf ihtimalli ışığının yordamında yol alıyordu,
yönünü bulmaya çalışırken, biraz umut, biraz da yürek kıpırtılarıyla,
geçtiği karanlık dehlizlerin korkularından sıyrılmaya çalışıyordu…



uzun zaman yürüdükten sonra, özlemini çektiği sesti duyduğu,
biraz sevda, biraz yosun ve birazda tuz kokan serinliği doyasıya soludu.
yanı başına yerleştirip ışığını, boylu boyunca nemli kumlara uzandı,
ellerini başının altına yastık yapıpgözlerini sımsıkı kapattı,
gökyüzünü, yıldızları, bulutları, bir de hüzün bakışlı sevdiğini düşündü…



çocukken de hayaller kurardı, bazen de kendine kızardı,
çünkü kurduğu bütün hayaller çığlık olur yarım kalırdı,
ay gökyüzünde neden hep aynı yerde durur da değişmez yeri,
yıldızlar kovalamaca oynarken neden takılmaz ayakları,
meselâ hayranlıkla seyreden çocuğun avuçlarına neden düşmezler…



tut ki kayalıklara düştüler, acır mı canları onlarında çocuğunki gibi,
öyle olsa, çocuk ruhuyla dindirebilir mi yıldızların ağıtlarını,
belki de bu yüzden, hiç yere düşmez yıldızlar ve hiç takılmaz ayakları, kim bilir... diye düşündü ve öylece derin bir uykuya daldı...



neden sonra daldığı uykudan apansız uyanıverdi,
sağına soluna bakındı, ne deniz vardı, ne yıldızlar,
ne gökyüzü ne de uzandığı nemli kumsal,
düşler görüyormuş belli ki, belki de hiç gerçekleşmeyen özlemlerini…



başını kaldırıp baktığında, okuduğu romanla burun buruna geldi,
nerede kaldığını bulmaya çalışırken…



''Biliyorum Bu İmkânsız Bir Aşk,
Kendime Mani Olamıyorum
Yüreğim Seni Çok Sevdi'

satırları gözünün önüne, düşünde gördüğü kıyı şeridi gibi serildi,
sonunda anladı çocuğun yüreğindeki çocuk, hayâl etmek yaşamak,
yaşamak da hayâl etmekti biraz...



Ve içindeki haylaz çocuğa seslendi...
Heyyy çocuk...!
Duyuyormusun beni...!
Hayallerimi serbest bıraktım...!
Sevaplarını da günahlarını da bana yaz...!
Yeter ki yüreğindeki sevgi ve yaşama sevincin tükenmesin,
Yeter ki olmasın kupkuru bir dal, ya da zemheriye düşmüş bir ayaz...!