Hatice Ak - Bu Mektup Sana

Bu Mektup Sana&Empati
&Hiçbir şey hissetmiyor olabilir miyim…?
Yada pek çok şey…?
Öyleyse bu kadar empati niye…?
Hadi al ve oku, bu mektup sana…&
Merhaba;
her sabah uyandığımda önce sana, sonra kendime gülümsüyorum,
Tıpkı senin öğrettiğin, tıpkı senin istediğin gibi, elimi yüzümü yıkayıp, saçlarımı tam tepemde topluyorum, kahvaltı hazırlayacağım ya onun için işte biliyorsun.

Çaycının fişini prize takıp, akşamdan dolu bırakmışsam demliği temizliyorum önce, sonra içine dört tatlı kaşığı çay bırakıp üzerine ıslatacak kadar su ilave ediyorum, yani neden dört kaşık diye sorarsan, tek rakamları hiç sevmiyorum…

Tekrar sana baktığımda ellerini göğsünde kavuşturup, beni izlediğini görüyor ve gene gülümsüyorum. Ben masayı hazırlarken, sen televizyonu açıp, akşamdan kalma haberleri izliyorsun, ben bizi düşünüyorum, bir şeyler canını sıkmış olmalı boncuk boncuk terler birikmiş alnında. Elimdeki kâğıt havluyla silmeye yelteniyorum, öyle bir bakıyorsun ki bana, adeta gözlerinin içinde kayboluyorum…

İşte çayımız da demlendi, bardaklarımıza doldurup şekerlerini de ilave ettikten sonra üzerine yağ sürülmüş bir dilim ekmeği sana uzatıyorum, ikiye bölüp yarısını bana ikram ediyorsun, yeşil-siyah zeytinler, tuzsuz bir iki çeşit peynir, markası hiç önemli değil, çilek ve vişne reçeli, bir de öğün ayırt etmeksizin bir kaşık aldığım üzüm pekmezi…


Hiç konuşmuyor sadece arada bir bakışıyoruz, bakışlarımızla anlaşıyoruz kısacası. Sanki birimiz seslense büyü bozulacakmış gibi ürkek ama sevgi yüklü, saygı yüklü, özlem yüklü, yağmur yüklü bulutlar gibiyiz, yağdı yağacak, bir o kadar yaşanılası, bir o kadar tutsak, bir o kadar yasak …


Bu güne böyle başladım, değişik bir şey olursa inan ilk sana yazarım, sen de biliyorsun empati yapıyorum ve eminim sende böyle hissettin, yani ne bileyim kaleme bunlar dökülmüşse, bunu hissetmeyen biri yazabilir mi..? Sessizliğim kendimle hesaplaşmak içindi yoktu başka bir niyetim, gerçekten ne hissettiğimi anlayacaktım işte, yani kanaatimce...