Biraz da sen düşün
Çocukken sık sık düşler görürdüm
Hiç tanımadığım dedem gelirdi
Düşlerime
Kurtuluş yıllarında ölmüş oysa
Beni almak isterdi hep yanına...
Bazen çığlık çığlığa uyanır
Bazen sara nöbetleri tutarmış
Uyandırmak için çok çabalarmış
Zavallı anacığım, nöbet tutarda
Ölürüm diye günlerce uyumazmış...
Mezarlıklar ürpertirdi bakınca
Sanki toprak yarılıp,
İçinden çıkıp gelecekti birisi
Ne mezarlığa bakabilir ne
Sırtımı dönebilirdim...
Artık korkmuyorum ne ölümden
Ne de mezarlıklardan
Bana bir şey daha öğretti hayat
Korkmuyorum senden ölüm
İnsanları ne olduklarına bakmadan
Yaratılanı sev Yaratandan ötürü
Ama kimseye fazla güvenme...
Ben çok düşündüm, ne hata ettim diye
Sonunda hatamı buldum ve huzura erdim
Hiçbir şeyin önemi yok
Sadece bize biçilen ömrü
İyi işler yaparak insanca yaşamak var
Ey hayat zamanıdır
Biraz da sen düşün...