Hatice Ak - Ben Sen Oldum Anne

Ben Sen Oldum Anne
Bende sana benzedim biliyor musun?
Ne çok severdim oysa uykuyu,
Hani hep söylerdin, ayağından tutup
Sürüklesem uyanmazsın diye.


Sabah çok erken başlardın gürültü çıkarmaya
İsterdin ki, alışsın kuzucuklar şimdiden yokluğuma
Taze ekmek ve yeni demlenmiş çay kokusu sarardı evimizin içini
Birde sen ve babamın yüzümüzü okşayan ılık nefesi.


Ocaktan sacı indirir süt tenceresini koyardın harlı ateşe
Beklerdik kaynarken başında taşmasın diye
Ne güzeldi be anne, misler gibi olurdu her şeyimiz
Kıt kanaat geçinmenin bile tadı vardı dilimizde.

Şimdi ben sen oldum anne,
Bende sevip okşuyorum kuzucuklarımı,
Bakma onların koca koca erkek olduklarına
Hala bebek gibi savunmasızlar her şeye.


Sen de çok severdin kuzucuklarımı
Koklardın ya anne, bende aynını yapıyorum
Belki senden bir şeyler bulurum diye
Olmuyor anne ne sensiz ne de sevgisiz.


İkinizin de yokluğuna alışmak öyle zor ki
Çünkü biriniz anam, diğeriniz yârimdiniz,
Ben, sen oldum anne, düşlerim üşümüş,
Uykularım düzensiz, bedenim halsiz.