Hatice Ak - Ankara

Ankara
Mavi gömleğin nasıl da yakışırdı
Hep aynı noktada beklerdin
Sonra ben gelirdim...


El ele tutuşur otobüs durağına giderdik
Boş koltuk pek olmazdı otobüste
Ayakta gitmek zorunda kalırdık
Tutunmak isterdim koltukların demirinden
Sen, ellerim üşümesin diye önce kendin tutunur
Tutunmamı söylerdin kendi ellerine...

Çaylarımız servise geldiğinde
Önce bana alır, seyrederdin içene dek
Sonra kendin için alırdın…


Ankara'da, İvedik Caddesinde
Demet evler kavşağında
Bu kez ben bekliyorum
Hiç gelemeyeceğini bile bile…
Hadi birtanem artık gelsene…