Haşim Kalendar - Dönüyordu Dağlara

Gecenin karanlığı çökdüğünde aleme
El eleydi yıldızlar iniyordu dağlara
Sessizlik girdabında yutulmuştu kelime
Bir kartalın sırtında biniyordu dağlara

Ay doğdu hüzünlerim gülümsedi yüzüme
Loş ışıkta hayaller fer olmuştu gözüme
Şu kısacık ömrümde kar yağardı yazıma
Öbek öbek ümitler dünüyordu dağlara

Zamanı çalıştırdı yıldızların akması
Afakımda canlandı sevgilinin bakması
Düş değil gördüklerim düşlerin ayıkması
Deste deste anılar konuyordu dağlara
Açılan pencerede gözlerine dalmıştım
Dilim tutuldu o an öyle dona kalmıştım
Rüyalarımda kaç kez kapısını çalmıştım
Hasretin yaraları kanıyordu dağlara

Karanlık ufuklarda sanki güneş doğmuştu
Kapkara sessizliği hıçkırıklar boğmuştu
Hasret zorbalığına vuslat boyun eğmişti
Saklanmış elem keder siniyordu dağlara

Yine ahla ağardı şafakta başlayarak
Kalender ömür bitti yazlarda kışlayarak
Koruyorum sevdamı nefsimi taşlayarak
Güneş gülerek yine dönüyordu dağlara