Hasibe Ayten - Çınara Veda

Gölgende yorgunlar eğleşir
dallarında bülbüller ötüşür
tanığıydın şölenlerin
atalarımın soy ağacı

Suyun bulutun kanadında
köklerin toprak ananın koynunda
kelebeklerin kuşların sincapların
cıvıltılı çocukların sevdasıydın

Kalınca hayat suyundan yoksun gövdeni devirdi fırtınalar
skmek fırınlarında yakılan
resimlerde gülen çınarın
doğar mı küllerinden ankalar

*Kapınızı çalan benim
teyze amca bir imza ver*
kül oldum yedi yaşında
yaşasaydım olacaktım
yetmişüçlük bir çınar