Hasan Suver - Kırmızı Ruh

Bir kar tanesi narin ve beyaz
Bir kar tanesi sıcak ve muştulu
Masumiyetin kalbine düştü
Ve bir kardelen bütün kara kışa rağmen
Baharın müjdesini gören gözlere sundu.

Ne zalim farkında idi ne de mazlum
Karanlığın şafağında açan kır çiçeği
Mucizesiydi büyük ruhun

Ben bir arzuyum
Ben bir nefesim
Ben maddenin öbür yüzüyüm
Tümden gelen ışığın
Et ve kemikten aynasıyım
Ben Meryemin derdi çağın isyanıyım

Beyaz kağıt gibi yazım
Kara kış gibi beyaz
Dört mevsimle geldim aranıza
Balıklar gibi anlamadınız denizi
Ayırdınız beni mevsimsiz

Yeniden renk verdim bütün kırmızı çiçeklere Bütün sesleri yeniden boyadım
Yeniden adını koydum eşyanın insanın
Bütün kuralları yıktım
Bütün korkuları dost edindim
Yeniden bir olmak için hiçlikten

Ben gözyaşı kan istemedim
Sıra sıra ordular,yedi iklim ülkeler
İstemedim
Ben üşüyen çamurlu ayakların
Ezilen onurların
Taşlara eşyaya zincirlenmiş ruhların
Kurtuluşunu istedim.

Ben bir ışığım
Aynalarda dolaştım
Aynalara aldanın
İstemedim

Ben bir emrin sonucuyum
Dağdan derilmedim
Aranızda sürüldüm
Melekler şölenindeyim
Devrilmedim.