Hasan Özünal - Anadolu Ve Bağrındaki Karaman

Kolaydır şair olmak boğazda yalıların arasında,
ya da sahil kentlerinin yaratılmış güzellikleri arasında.
Oralarda deniz bir şiir,
Martılar bir şiir,
Solunan hava bir şiirdir.
Bizler, suyun 100-200 metre derinlerden çıktığı,
Çiçeklerin açmak için değil
Filizlenmek, var olmak için
Doğa ile yarıştığı
Toprakların çocukları için,
Şair olmak
Çöldeki çiçeğin özünden
Bir arının bal yapması gibidir.
Ama o balı yaptık mı
İşte has baldır o.
Kara kovan balı lezzetinde
Yayla kekiği kokusunda
Şiirin hasıdır o.

İçinde toprak vardır,
Taş vardır,
Rüzgar vardır,
Kuş vardır.
Tüm imbiklerden süzülmüş
En has sevgiler vardır.

İçinde türkülerimiz,
Manilerimiz, ninnilerimiz, ilahilerimiz vardır.
İçinde yüreğimiz,
Binlerce yıldan gelen kültürümüz vardır.

Bal tadında eserlerin altında imzası olanlara selam olsun…
Bizler ekmeği yiyince değil,
Pişirince ve paylaşınca doyarız…

Hislerimizle yaşar duygularımızla var oluruz.
Rabbi sever Yunus,
Yaratanı tanır Molla Fenari,
Elifi sever Karacaoğlan,
Bir gülün gözyaşında hakkı tanır Mevlana oluruz.

Biz kültürümüzden depolar,
Sevgimizle taşar, pınar oluruz.

Bir sokak, bir çeşme, bir cami ilhamsa,
Bir kabir taşı da ilhamdır bizlere.
Bir Leyla bir Elif bir Ayşe ilhamsa bize,
Ayrılık ve özlem de ilhamdır bize.
İlham kapı aralığında,
İlham gönül darlığındadır kimi zaman.

Karaman Karaman Karaman,
Bir sevdasın içinde yaşadığım zaman.
Bir hasretsin geçmişinle
Bir özlemsin geleceğinle
Ve bağrımda bir bıçaksın
Senden ayrı kaldığım zaman.
Sevdam sana, sevdalarım senden
İz kaldı ama bir haber gelmedi gidenlerden
Ebede ışıklı bir yol var sende ezelden
Arşa nur çıkar onlarca kubblerinden.

Ruhuma bir huzur dolar havanı kokladığım zaman
Sevgimsin, Sevgilimsin, hasretimsin Karaman...