Harun Çelik - Karanlığın Efendisi

Yine yalnızsın bu sokaklarda
Görünür zifiri karanlık etrafında
Sarar dört bir yanını amansızca
Korkularını yaşatır acımasızca

Koşarsın durmadan bir çıkmaza
Varamazsın isteğinin yüce aydınlığa
Ne kadar uzak durmaya çalışsanda
O seni hep siyahlığıyla kaplamakta

Durmadan senin duygularınla oynar
Senin tüm benliğini içinden söker atar
Kalbindeki sevgileri nefretiyle karalar
Kimse bilmez bunu neden niye yapar

Biliyorum birgün birisi güneş gibi üstüne doğar
Masmavi denizin azgın sularıyla onu boğar
Artık vazgeçmesede tüm bu kötülüklerinden
Bu hayat onunda çarkına çomak sokar