Hanifi Kara - Gül Kokulu Hz. Muhammed

G&önlüm sana âşina, dilinden dökülenle
Ü&lfetin özlemişim, gül kokulu Muhammed.
L&âle, sümbül ve nergis, hepsinin karışımı
K&okunu özlemişim, gül kokulu Muhammed.

O&lur, olmaz şeylerle, nefsine etme ezâ
K&ul kendine veriyor, her günahla bir cezâ
U&zaklık varsın olsun, zaman, mekân ha kezâ
L&âkin çok özlemişim, gül kokulu Muhammed.

U&lu bir çınar gibi, O kaplamış her yanı
U&huvvet timsali O, gel sende O'nu tanı
F&erâsetli tavrını, o mûcizil beyânı
U&fkunu özlemişim, gül kokulu Muhammed.

K&ıyamet kopsa bile, hiç bitmez senin şanın
P&ervane oldu ashap, korudu senin canın
E&ntârinle birilikte, o misk kokan hırkanın
Y&enini özlemişim, gül kokulu Muhammed.

G&addar gaddarlık etti, mâsum oldu ezilen
A&llah için sen oldun, her canlıya üzülen
M&ersiyeni, nât'ını, metih için yazılan
B&ürde'ni özlemişim, gül kokulu Muhammed.

E&limle avuç avuç, içebilsem suyunu
R&abb'im nasip eylese, görsem Bedir kuyunu
H&ayâta hayat veren, o güzelim huyunu
A&h! çokca özlemişim, gül kokulu Muhammed.

Z&âtını çok severiz, temiz özlü Ahmed'in
R&avza'sı hayallerde, doğru sözlü Ahmed'in
E&sanstan nefis kokan, o gül yüzlü Ahmed'in
T&erini özlemişim, gül kokulu Muhammed.

İ&yi olmak istersen, günahlardan sen arın
M&üjdelenen gün yakın, ya bu gün ya da yarın
U&lu bir çınar gibi, sarsılmayan o tavrın
H&uyunu özlemişim, gül kokulu Muhammed.

A&hrete doğru akar, vahiy kokan ırmağı
M&uhammed Mustafa'dır, yakın eder ırağı
M&ûcizeyle dopdolu, çeşmeleşen parmağı
E&lini özlemişim, gül kokulu Muhammed.

D&uâsı odur onun, ümmet çekmesin eza M&illet-i merhûmeye, Rabbim vermesin ceza
U&ykuda ayrı güzel, uyanıkken ha keza
S&îretin özlemişim, gül kokulu Muhammed.

T&evhidi esas alır, bir dâvâ ki güttüğün
A&klımdan hiç çıkar mı, gül dalında öttüğün?
F&ikrini anlatırken, o işaret ettiğin
A&sânı özlemişim, gül kokulu Muhammed.

S&akın kendin aldatma, zevke, sefaya dalıp
A&llah'ın emirleri, herkes için tek kalıp
L&af anlamaz kişiye, bazen gazaba gelip
L&â lâ‘ni özlemişim, gül kokulu Muhammed.

A&llah'ın o habîbi, onu her an övmeli
L&â diyorsa bir kişi, o dizini dövmeli
L&afla olmuyor işler, seven gerçek sevmeli
A&şkını özlemişim, gül kokulu Muhammed.

H&ayattayken bir görsem, Ravza'nı, ocağını
İ&nşallah nasip eder, bana da kucağını
A&llah adın yücelten, o yeşil sancağını
L&ivâ'nı özlemişim, gül kokulu Muhammed.

E&zel, ebet O varken, gayrına etme meyil
Y&aratan'a boyun eğ, eğil kör nefsim eğil
H&ayatın bize örnek, ayrılık kolay değil
İ&nan çok özlemişim, gül kokulu Muhammed.

V&e de olamaz mıyız, Hakk'ı dost doğru bilen?
E&ylesin Rabbim bizi, her hâlükârda gülen
S&eher vakti öyle ki, ayı ikiye bölen
E&lini özlemişim, gül kokulu Muhammed.

L&âtifesi ne tatlı, onu benzetme ele
L&afazanlık yakışmaz, dileğin varsa dile
E&zelden tahsis olan, makâm-ı Mahmut ile
M&ührünü özlemişim, gül kokulu Muhammed…
*
Kimsenin şüphesi yok, tüm cihan seni bilir
SEN; NÜBÜVVET MÜHRÜNÜN, SON ALTIN HALKASISIN…



Not: GÜL KOKULU UFUK PEYGAMBER HAZRETİ MUHAMMED MUSTAFA SALLALAHİ ALEYHİ VESELLEM şeklinde yazılıdır...