Hamit Kalkan - Seni Karanlığa Gömdüm

Seni Karanlığa Gömdüm
Hani aya her baktığımda seni görüyordum ya
Artık söndürdüm ayı.Seni karanlığa gömdüm.
Ay etrafında ki dolaşan yıldızlar vardı ya
Hepsini tek tek kaydırıdım.seni karanlığa gömdüm.
Hani sen ölümüne seven bir aşıktın ya
Hani gölgem misali bana yapışıktın ya
Hani penceremden süzülen ışıktın ya
Kapattım tüm perdeleri.Seni karanlığa gömdüm.
Hani olurdun ya bağrımın yanan ateşi
Hani olurdun ya bu bedenin tek eşi
Hani olurdun ya sevdamın tek güneşi
O güneşle birlikte seni karanlığa gömdüm.

Ne o güneş doğsun artık nede sen
Sen yokken öleceğimi sanıyordum ben
Şimdi anlıyorum ki beni benden eden Yalan sevdanmış.seni karanlığa gömdüm
Elveda diyorum artık cilvene nazına
Seni emanet ediyorum gönül sızına
Eserin olan yüreğimde ki enkazına
Mezarını kazarak. seni karanlığa gömdüm

Aldanmam artık yalancı göz yaşına
Fatiha için bile gelmem kabrinin başına
Baş ucuna diktireceğim baş taşına
Karanlığa gömülen kadın yazıyorum
Senden kalan izleri görmemek için
Gözlerime çektiriyorum mili
Adını bir daha anmamak için
Yerinden kopartıyorum bu dili
Bu son sözüm ve son bakışımla
Seni karanlığa gömüyorum….