Halil Çolak - Üşürem,Donirem Ben

Her an analar gece gündüz ağladıkça,
Çocuklar acılar içinde baba dedikçe,
Eşi benim aslanım nerde dedikçe,
Ağustos sıcağında üşürem,üşürem,donirem ben,

Her haber okundukça hopluyorda yüreğim,
Spikerlerin ağzından çıkan her felaketi,
Milletin yüzüne bakarak yaptıkları ihaneti,
Gördükçe ben üşürem,üşürem,donirem ben,

Gözlerimden akan yaşlar anidende sel olur,
Birden bire akan yaşlar dolu olur kar olur,
Toprağa düştükçe yığılarak metrelerce buz olur,
Her ihaneti gördükçe üşürem, üşürem,donirem ben,

Bu vatanımda ihanetler oldukça,
Milletimin parasıyla yedirilip doyuruldukça,
Şerefsizlerin yaşadıklarını gördükçe,
Cehennem sıcağında üşürem,üşürem,donirem ben,

Katiller bu meydanlarda oldukça,
Vatanımda genç yiğitler öldükçe, Kahpece vurulup bu toprağa düştükçe,
Kahrolup üşürem, üşürem, donirem ben,

Sıcak evde gönlümde esiyor zemherinin ayazı,
Sevgiler yok olmuş, açılmışken nefret kapısı,
Her adım attıkça ayağıma batıyor zehirli dikenlerden birisi,
Bu dertlen ölürem üşürem titrirem ben,

Yarab ne zaman göreceğim normal geçen yazımı,
Ne zaman değiştireceksin kötü olan alın yazımı,
Şimdi hazırlayın mezarıma dikilecek kitabemdeki yazımı,
Her gün ecel teri dökirem üşürem, üşürem donirem ben,

İnkar ettim seksen yıldır geçmişteki şanlı mazimi,
Küfrettiler yeddi ceddimize kin güdmedik çevirmedik yüzümüzü,
Bakırları boyadılar altın diye milletimin boyadılar gözünü,
Bu halde yanan fırına atsalar bile donaram,üşürem,titrerem ben.

Halil ÇOLAK
Ankara, 27.11.2008
Saat: 03.45