Halil Çolak - Önün İçin Sabret Gönül

Ey BENİM SABIRSIZ gönül;
Hayat sürprizlerle doluyken.
Saadeti kaybetmenin hasretiyle kavrulurken,
Kimi zamanda ummadığın
Bir saadetin tebessümüyle sürur bulursun.
Çektiğin ıztırabların elemlerin
Kederlere sabretmenin ateşiyle pişersin,
Bir zaman sonra o ateşte lezzet bulursun.
Bu yüzden ey gönül ateşten korkma.
Sabrın sineleri yakan o lahuti ateşte piş ki lezzet bulasın.
İşte ey gönül çoğu bela ve musibetlerden
Olması, bütün çabalarımıza rağmen
Açlığın fakirliğin korku ve endişelerin
İçinde sabıra mahkûm edilişimiz hep bundan.
Güneş yakacak, meyveler sabırla olgunlaşacak.
Tohum toprağın derinliklerinde
Sabra mahkûm; sen dünya denen şu çileler, elemler,
Ayrılıklar, hasretler yurdunda...
Tohum, bir müddet toprağın karanlıklarında kalmaya tahammül edecek.
Çürüyecek, çürürken canını toprağa katarken sabredecek,
Sabrın acısına katlanacak,
Sonra filiz verecek hasretini çektiği gün ışığına kavuşacak.
Yapraklarıyla gözleri okşarken gölgesinde can bulacak
Ferahlık bulacak, meyveleriyle ziyafetler sunacak.
Sen de korkunun endişenin elemlerin zindanında kalmaya tahammül et.
Acılara katlanmanın
Nice nimetlere hasret yaşamanın ateşinde pişecek
Lezzet bulacak.
Hayat bulmak,
Hayat vermek.
Ey gönül, acılara sabretmek.
Sabret ki o kazanda pişesin
Sonrada tekâmülleşesin
Çünkü onlar seni kahretmek için değil;
Sınamak,
Terbiye etmek,
Kemale erdirmek
Hem de o dertler geçicidirler,
Ebediyen kalmayacaklar.
Eyyupta o müzmin hastalığın kalmadığı
İmana ve ümide sarıl ey benim deli gönül...
Geceler ebedi değildir,
Ya geceyi aydınlatan dolunay
Gecenin sonunda bir şafak vardır.
Âlemlerin Rabbine,
Sonsuzluk sahibine
Kalbin sahibine kulak ver.
Hz.Eyyup gibi Sabrı öğren,
Hz. İbrahim gibi hakka tam teslim ol
Gayesini anla. Kulak ver o sese:
'Biz sizi biraz korku biraz açlık ve mallardan,
Canlardan biraz eksiltmekle deneriz. Sabredenleri müjdele'
Şimdi sabret.
Benim deli gönül
O müjdeyle can bul. Sus ve dinle EY GÖNÜL..
Bil ki hayat her zaman bahar olmaz.
Kimi zaman kurak bir yaz,
Kimi zaman kara bir kış olur.
İncinirsin acı çekersin,
Gözlerin yaşarır hıçkırarak ağlarsın.
Bu âlemde bütün acılar sende kalmak ister.
Sanki hep sen de senin limanda demirlemek ister.
Düşün ey gönlüm onları sana yönelteni düşün..
Bu Kutsi çileleri bir misafir olarak ağırla.
Müminlerin o sözüne bütün ruhunla katıl:'Onlar ki.
.Onlara bir musibet isabet ettiğinde şöyle derler..
Biz Allah'a aidiz ve elbette sonunda Ona döneceğiz
Eğer iman eder salih ameller işler,
Bunlarda sabır ve sebat gösterirsen
Senin de sabrının sonu asla hüsran
Asla senin için olmayacaktır.
Rabbinin şu vaadi haktır:
'Asra yemin olsun ki insan hüsrandadır.
Ancak iman edip salih ameller işleyenler,
birbirlerine hakkı ve sabrı tavsiye edenler müstesna..'
Kâinat sana gıpta ediyor biliyor musun?
Sen aşkın şarabından yudum yudum içtikçe,
Âlemler senin gibi kendinden geçiyor.
O muhabbeti muhafaza etmeye sabret gönül.
Dikkatle bakarsan görürsün ki şükrün sinesinde bile sabır saklıdır.
Sabrın zıddı da aceledir.
Acelenin meyvesi ise üzüntüdür.
Öyleyse çabalarının mükâfatını beklerken ne olur acele etme.
Sabrın özündeki tevekkülü gör her şeyin sahibine dayanmayı öğren.
Evet, sabır acıdır ey gönül...
Bunu en iyi bilen de sensin
.Gelecekten ümidi olmayan bir yürek bu acıya tahammül edemez.
Hangi ümit diye sorma.
Bütün ümitler İMANINDA saklı.
İmanın var demek ki ümidin var.
Şimdi sus gönlüm ve sabret...
Sen ki narin kanatlı bir kelebeksin.
İlahi takdirin imtihanını minicik gövdende bulmuşsun.
İlahi mukadderatın göklerinden gelen kaza oklarına hedefsin
Göklerin ve yerin yüklenmekten
Sakındığı EMANET omuzlarında.
Bazen belin bükülecek dizlerin dermansız kalacak.
Ama sakın sabrın tükenmesin
Sonsuzluk sahibine ulaşıyorsun
Ruhunu ebediyete taşıyorsun.
Sabret gönül..Eyyup gibi
Şurada sonsuzluk sahibine ulaşmakta ne kaldı?
Çünkü sabrın sonunda ebedi cennette mahkûmsun
Sabrın sonu selamettir
Önün için sabret gönül'.


Halil ÇOLAK 18.01.2010
ANKARA