Hakan Kul - Ölümün Yıktı Beni

Çok ama çok severdim seni
Sevgimi anlatacak söz bulamazdım.
Dünyaları bile verseler senden vazgeçmezdi kalbim.
Yokluğunda her yerde seni arardı bedenim.

Birçok gece seninle içtik aşkın şarabını
Kıskandırdık sevgiye hasret kalanları
Sevgiliye,güzel duygulara özlem duyanları.
Bizi ölümden başkası ayıramaz.
Son nefese kadar beraberiz derken
Aniden ölüm geldi dayandı kapıya.
Oysa yaşanacak daha çok şey vardı
En güzel duygular bizi bekliyordu sevdanın kollarında.
Bilmem ne acelesi vardı ölümün
Bilmem niçin seni aldı benden
Şimdi kalbim acıdan,dertten perişan
Bir zamanlar mutluluk denizinde yüzen bedenim.
Şimdi çıkmaz hatıraların hüzünle kol kola yattığı odadan. Bebeğim,biriciğim ölümün yıktı beni.
Her şey bir zamanlar ne kadar da güzeldi.
Keşke! ölüm bizi hepten unutsaydı.
Sevdiğim mezarının başında ağlarım
Ölümünün üzerinden yıllar geçti.
Ama her şey dün gibi aklımda.
Nasıl da sarılmıştım cansız bedenine.
Ağlamıştım feryat figan etmiştim saatlerce.
Keşke! beni de diri diri gömselerdi seninle.
Keşke! cansız bedenini gören gözlerim kör olsaydı.
Görmeseydi seni öyle.
Ama hayat bu keşke! dinlemez ki
Ölüm bu gelirken haber vermez ki
Sensiz hergün mutsuzum,her gece huzursuzum.
Dilerim bir an önce sana kavuşur ruhum.

(Karabük)