Hakan Kul - Çoban

Bir dağ köyünün çobanıydı
Koruması gereken çocukları koyunlarıydı.
En yakın arkadaşları köpekleriydi.
Bu onun kaderiydi.

Kavalıyla yanık yanık türküler söylerdi
Dağı,taşı inletirdi.
Bazen yatardı çocuklarının arasında
Bazen de bir ağaç kavuğunda.
' Bu şiirimi Tüm Çobanlara Adıyorum'

(Karabük)