Hakan Kul - Alıştım Sensizliğe

Sorgusuz sualsiz
Sessizce çekip gittin
Bıraktın gözlerimi yaşlı; kalbimi de yaralı
Soldurdun gülen yüzümü.

Acı verdi sensizlik
Hasretin kalbimi yaktı senelerce.
Renk kalmadı gecelerde
Tat vermedi sensiz geçen günlerde.

Zor da olsa yıllarımı alsa da
Sonunda alıştım sensizliğe. Bir zamanlar tutkun olduğum kalbini
Gömdüm derinlere; artık muhtaç değilim sevgine.

Alıştım sensizliğe
Muhtaç değilim sevgine
Alıştım sensizliğe
Sensiz de mutluluk var günlerde...

-Bu şiirimi sevdiğinin yokluğuna alışanlara adıyorum'

(Karabük)