Hakan İnan - Tel Örgü

Yine sensiz geçen gecede

Bir yıldız daha kaydı sessizce.

Çocuklar beklerken sabahı,

Onlara bel bağladı voyvodaların bazıları.

Seher vaktinin saflığı çarparken çocuğun suratına

O usanmadan yeni yıldızlar arıyordu

güneşin kızıllığında.



Tel örgüde kesilen hasret damarları,

Yaz gelince dikilecek elbet!

Ve sen, mahcup yüzünle ona özlemle bakacaksın.
Güneşin ışığı vururken saçlarına,

Yıldızları arıyorum kızıllığında.

Sana ait olan her şeyi,

Her şeyi, kutsuyorum benliğimi yitirmişçesine.



Her yıldız bırakırken yerini ötekine,

Gecenin karanlığında sana muhtaç beklerken,

Kapanıverdi zaman kapıları.

Çaresizliğin verdiği çekilmezliği,

yokluğun verdiği yavan ekmeğe katık etti çocuk.