Hakan İnan - Tasvir

Bir camın kenarındayım yine bugün

Güneşin okları vuruyor camdan içeri yüreğime.

Ağaçların yeşili kalmamış artık,

Onlarda sonbaharla küsmüşler dünyaya.

Uzaklarda bir iki ev bir iki insan

Camı kaplamış kocaman bir dağ!

Ağaçsız, kurak... Kupkuru.

Yüreğim gibi. Dupduru.

Üzerinden zamanında zig zak geçilmiş,

Yol mudur, bent midir, bilmem nedir!


O duruyor karşımda yine,

Üzgünlük, birazda geçkinlik ile.

gözlerinde akşamdan kalan

Yorgunluk ve şiş ile..

Dönüktür Onun sırtı bana, benimkiyse duvara

Saçları ise elmas gibi kapkara.

Nedir hüznünün sebebi?

Yoksa uzaklardaki evin midir sorunun bilmecesi,

Gündüze ve gecesi.